UW SCRIBENT

Toegeven dat erin bent geluisd, da’s gênant en niet cool. Zo wist iedereen natúúrlijk al lang dat de Grote Donorshow van vorige week nep was. Ja, uw scribent ook. Maar gisteren ben ik wel echt in zo’n fijne mediagrap getrapt. Recht op mijn smoel in de drek. En nee, ik zou me er normaal gesproken deze keer niet voor schamen. Het enige probleem is dat ik door in deze grap te trappen geen haar beter ben dan … Houd u vast … Hilbrand Nawijn!

U weet hoe dat bij scribenten gaat in de morgen. Wezenloos van moeheid bammetjes smeren en met een nog half slapend oor naar de show van Giel Beelen luisteren (ook bekend van dit onderdeel). Te gast de kersverse zanggod Hilbrand Nawijn, die zijn jumpknaller ten gehore mag brengen. Hoewaa. Aan de lijn Gerard Joling, die Hillie uitnodigt voor een gastoptreden bij de toppers in de Amsterdamse galmbak. Hoewaa. Bammetjes klaar, radio uit, hele dag niet meer aan gedacht.

Wat lees ik nu in een mailtje van de VARA dat wekelijks in tweevoud bij uw scribent op de virtuele deurmat ploft? Die Gerard Joling was helemaal geen Gerard Joling, maar een imitator. Hoewaa!!! Het trieste nieuws is natuurlijk dat die Hilbrand ‘ik kost 2.200 geloof ik’ Nawijn voor zover ik het nog snap wél echt was. En die wilde net als ik dus maar niet snappen dat die drie zingende naarlingen hem helemaal niet bliefden. Hier kunt u zelf, achteraf dus lekker makkelijk, oordelen of u erin getrapt zou zijn. Geniale quote van nieuwslezer Jurgen van den Berg vlak voor de definitieve ontknoping: “Deze man is minister geweest, dus een beetje respect graag”.

Een verjaardag duurt een dag. Dat is logisch. Het zit namelijk al in het woord: verjaar-dag. Ja toch? Nee hoor, als het om God gaat, duurt een verjaardag wel zeven dagen. Dat is ook logisch. Bovendien is het niet zomaar een verjaardag: God bereikt vandaag de respectabele leeftijd van zestig jaar. Over vijf jaar mag God met pensioen en het zal mij benieuwen hoeveel dagen Zijn verjaardag dán in beslag gaat nemen. Veertien waarschijnlijk.

Het begon het afgelopen weekend al in menig krantenbijlage en in diverse actualiteitenrubrieken. “Wel verhip, is Hij nog steeds jarig?”, dacht ik toen ik afgelopen maandag langs een marathonuitzending over God zapte. Fout gedacht: Hij was nóg niet jarig (evenmin als wij). Waarom dan toch toen al op tv? Omdat het God was natuurlijk. Of omdat erom was gedobbeld.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik toen al aardig verjaardagsmoe was. Een week geleden was immers al het bericht gekomen dat de club van Godenzonen had besloten Zijn gewaad niet meer te bezoedelen. Allemaal omdat God zestig zou worden.

We hebben het natuurlijk ook niet over zomaar een God (en bijvoorbeeld niet over de Duitse vrouw voor wie uw scribent God ooit hield). We hebben het over een God zoals wij Nederlanders die graag zien. Eentje die in één ding redelijk goed was of is (in het geval van deze God zelfs uitmuntend, dat moet ook ik toegeven), maar die vooral geliefd is vanwege Zijn wat schlemielige bijrollen. God kan geen zin Nederlands (of Spaans) fatsoenlijk afmaken. God verspreekt zich regelmatig. God vertelt doorgaans grote onzin. God doet het als Leider eigenlijk ook niet zo best. Gelukkig maar, want Goden zonder menselijke eigenschappen, daar houden we in ons land niet van. Vanavond ongetwijfeld nog een flinke dosis God op tv. Vast en zeker vol versprekingen, onzin en mislukkingen en met niet al te veel van datgene waar God ooit echt goed in is geweest. Maar dat is logisch.

Gouden frambozen, zilveren harpen, gouden griffels, zilveren Reissmicrofoons (ik dacht vroeger daadwerkelijk dat het hierbij om reismicrofoons ging, die de laureaat na op de gouden wereldbol een bestemming te hebben uitgekozen mee in de koffer diende te nemen), gouden stroppen, koperen bruiloften, paarse krokodillen, papieren tijgers, is het niet genoeg wat we met z’n allen al aan onderscheidingen voor onder- dan wel bovenmaatse prestaties in het leven geroepen hebben? Neen! Zo heeft uw scribent nog nooit een van deze prijzen mogen ontvangen, en u, waarde lezer, waarschijnlijk ook niet.

Nu zit ik niet om een onderscheiding van wat voor kleur dan ook verlegen. Ik geef liever dan dat ik ontvang zeg maar. Daarom kwam ik op het lumineuze, welhaast award winning idee voor het groene tasje. Er moet een top 50, 100, 2000 te maken zijn van deuntjes die voldoen aan het groene-tasjes-criterium. Ik schotel u er hierbij een aantal voor en ik ben op zoek naar meer, veel meer kandidaten. Jump to the left, turn to the right, lookin’ upstairs, lookin’ behind. Kortom, u mag raden wat deze songs met elkaar gemeen hebben en … uw kandidaten voor groene tasjes in het reactievak spammen.

George Baker – Little Green Bag
The Bee Gees – New York Mining Disaster 1941
Willeke Alberti – Telkens Weer
Kenny Rogers – Just Dropped In
Chicago – Beginnings
Inner Circle – Mary Mary
Puff Daddy – It’s All About the Benjamins
Britney Spears – Toxic
Blöf – Mooie Dag
Anouk – Jerusalem