Ze had schat ik vijf cd’s. Alleen die van Gloria Estefan herinner ik me nog, maar het zou me niets verbazen als ook Knuffelrock nummer zoveel en Pop in je Moerstaal deel uitmaakten van de bescheiden collectie. Dat het met haar niettemin de goede kant op zou gaan, bleek uit het feit dat ze vijfguldenmuntjes aan het sparen was om de nieuwe Sinéad O’Connor te kopen.
Zelf had ik minstens achttien cd’s, plus honderden cassettebandjes. Als ze er was, draaide ik cd’s van Lenny Kravitz of Lou Reed en ze vond het prima. Zelfs als ik een tape van de Urban Dance Squad of The Chills opzette, was er niets aan de hand. Nog even en ze zou vast zonder tegensputteren meegaan naar een concert van Living Colour. Ik durfde zelfs al hardop te dromen dat ik de nieuwe R.E.M. voor mijn verjaardag zou krijgen, van haar.
Hoe anders kan het gaan. Ze bleek zich toch meer thuis te voelen bij haar nieuwe vriend. Met hem en met zijn vrienden trokken ze er in het weekend op uit, naar grote dansschuren in dorpen waarvan ik niet wist dat ze bestonden, terwijl ze onder de rook van onze stad bleken te liggen. Met haar verloor ik haar cd-verzameling uit het oog. Wel vertrouwde ze me later nog eens toe dat ze James Brown is Dead had gekocht, omdat ze dat zo’n gaaf nummer vond. Ik had geen idee waar ze het over had. De soulkoning met losse handjes was toch nog onder ons? Ik vroeg me serieus af of ze eigenlijk wel wist wie James Brown was.
Het nummer van L.A. Style was al een dikke hit toen ik het voor het eerst hoorde. Alles eraan choqueerde me. Het hele nummer deed de smakeloze titel eer aan. Een betere soundtrack van de verwijdering tussen ons was niet denkbaar. Ik miste de grap volkomen en besefte niet dat het toch tamelijk vooruitstrevend was. Al was het maar omdat James Brown toen nog zo’n vijftien jaar te leven had.
James wie?
december 25, 2006 bij 2:18 pm (egotrip)
God is vast geen Duitse vrouw, maar toch…
december 22, 2006 bij 2:39 pm (egotrip)
Nee, ik geloof niet eens dat er iets is. En ik weet heus wel dat het erg hypocriet is om Hem, Haar, Het, Wat Dan Ook, op sommige momenten dan toch aan te roepen. Bij voorkeur als er sprake is van tegenspoed. Want als de dingen op rolletjes lopen, ja, dan is het natuurlijk uw scribent zelf die daarvoor heeft gezorgd, maar gaan de zaken niet zoals ze moeten gaan, dan wordt het opperwezen er plotseling bijgehaald.
“God is een Duitse vrouw”, concludeerden wij ongelovige studentjes, als onze jongens weer eens vier minuten na tijd werden uitgeschakeld nadat onze meisjes ons in de steek hadden gelaten of, erger, ons überhaupt niet hadden zien staan (dan wel deden alsof).
Of Hij nu daadwerkelijk Hannelore heet of niet, op momenten dat Hij in beeld komt, blijkt Hij over een vorm van cynische humor te beschikken (ja, de onze wel) die ik in de loop der jaren toch wel ben gaan waarderen.
Het meest recente voorbeeld? Je hebt met bloed, zweet en tranen je jaarlijstje met vijftig favoriete songs in elkaar gedraaid, er van uitgaande dat er in december toch niks fatsoenlijks meer uitkomt. Je dekt je zelfs nog in voor het geval Onze Lieve Heer toch nog met de ultieme compositie komt, en wat gebeurt er? Alsof het de normaalste zaak van de wereld is, komen er op de valreep nog doodleuk een paar briljante liedjes uit waar uw scribent zo vrolijk, blij en gelukkig van wordt dat ze toptienmateriaal voor de jaarlijst zouden zijn geweest. En geen muzieksnob haalt het in zijn hoofd om ze in 2007 nog in de lijst op te nemen, dat zou immers pas echt getuigen van onoplettendheid.
Neem de ijzersterke nieuwe single van Coparck bijvoorbeeld (hallo jongens, ik heb jullie meer dan een week geleden gemaild met de vraag waar ik deze single kan kopen). Maar neem vooral We Used To Vacation van de Cold War Kids. Hier komt ww scribent de feestdagen dus wel mee door, Vielen Dank, und frohe Weinachten!
Het album is dood, leve het liedje!
december 8, 2006 bij 1:28 pm (media)
Zoals hier en daar al opgemerkt, was 2006 nou niet een al te denderend cd-jaar. Daar kunnen we allemaal heel nijdig om worden, maar laten we gewon de feiten onder ogen zien en het album dood verklaren. Als u een beetje op uw scribent lijkt, downloadde u nog nooit zo veel losse liedjes als in 2006. Want losse liedjes, die waren er genoeg. Sterker nog, de geniale songs werden in 2006 met karrenvrachten tegelijk binnengereden.
Daarom hierbij de definitieve top 50 van beste liedjes van 2006. Sommige zijn niet op single verschenen (zoals de nummers 1, 3 en 6), de meeste wel.
Disclaimer 1: ja, het jaar telt nog ruim drie weken en in die tijd komt misschien nog het beste liedje allertijden uit. Maar helaas, ook al komt Onze Lieve Heer hoogstpersoonlijk bij mij thuis Zijn Ultieme Compositie op de banjo ten gehore brengen, dan nog zal hij niet meer in deze lijst komen. Volgend jaar ben je de eerste, God, amen.
Disclaimer 2: waarom staan grootheden als Muse, Depeche Mode en Damien Rice niet in de lijst? Omdat ik dit stomvervelende artiesten vind en hun nieuwe deuntjes me wederom niet konden bekoren.
Disclaimer 3: waarom staan The Fabulous Mushroom Painters on Polonium niet in de lijst? Omdat ik daar nog nooit van gehoord heb.
Disclaimer 4: ja, ik weet dat het nummer van de Arctic Monkeys in 2002 al op MySpace stond en dat de Maori rond 1766 al een oerversie van Jagger ’67 gezongen schijnen te hebben, maar ik heb ze in 2006 voor het eerst gehoord, okee?
Mooi, dan nu de lijst. Zoekt u er zelf even de YouTube-filmpjes bij, dank u! En heb ik iets gemist of danig over- dan wel onderschat? Laat het me weten!
- A Certain Romance – Arctic Monkeys
Het eerste wat ik ooit van ze hoorde en dus kon de rest alleen maar tegenvallen. De zeurderige maar indringende voordacht van de vroeg-oude zanger, de poëtische tekst en de dynamiek door het hele nummer heen … Ronduit onweerstaanbaar. - Hands – Raconteurs
Had ik de ‘één nummer per artiest’-regel niet gehanteerd, dan had Steady As She Goes de top 10 ook zeker gehaald. Jammer dat het album na deze twee voltreffers nogal inzakt. - Triggerman – Motorpsycho
Mijn helden brachten in januari eindelijk nieuw werk uit, een dubbelaar nog wel. Had ook best een enkelaar kunnen zijn, maar evengoed moeiteloos cd van het jaar. - Why Won’t You Give Me Your Love – The Zutons
Zomerhit van 2006. Nét iets beter dan Valerie. - To Die a Virgin – The Divine Comedy
Al zo’n 15 jaar het best bewaarde geheim van de popmuziek, en daar verandert uw scribent niets aan. - Where There’s a Will, There’s a Whalebone – Islands
Had ik net zo goed niet kunnen kennen. Speelden live in mijn woonplaats en derhalve checkte ik hun album even uit. Wat is dit? Avant-garderap? Proghop? - Visit From the Dead Dog – Ed Harcourt
Twee coupletjes, twee refreintjes, 3 minuten, outro met orgeltje, klaar, Repeat. - Jagger ’67 – Infadels
Ook voor deze mannen is een heel album te hoog gegrepen, maar wat een knaller is dit. - Repeated Offender – The Rifles
Doen het albumgewijs iets beter en dit is het prijsnummer. - Joker & the Thief – Wolfmother
Led Zeppelin is weer übercool. - Nothing’s Going To Change Your Mind – Badly Drawn Boy
Billy Joel wordt weer übercool. - Wolf Like Me – TV on the Radio
Kwartje viel pas toen ik dit nummer live gespeeld hoorde worden door de Twilight Singers, die zelf de top 50 net niet haalden. - Crazy – Gnarls Barkley
Ook na 468.730 keer nog erg genietbaar. - Dirty Mind – The Pipettes
Leukleukleukleuk. Leuk. - Rehab – Amy Winehouse
Van de soulplaat van het jaar. - Naïve – The Kooks
Raarrr dat dat andere nummer van ze juist de hit werd. - Chasing Cars – Snow Patrol
Duurde een eeuwigheid voordat ik dit nummer op waarde ging schatten. Hangt nog een stuk onder Run, maar evengoed klasse. - Lonely At the Top – Ordinary Boys
Weet ik helemaal niets over te zeggen. - Monster – The Automatic
Wordt thans stukgedraaid op 3fm. Net op tijd ontdekt, phew! - Cellphone’s Dead – Beck
Ctrl+X / Ctrl+V was weer het motto bij Beck. - The Songs That We Sing – Charlotte Gainsbourg
Je kunt als Française ook overdrijven met je Engelse accent. Maar een heerlijk liedje. - Todo Tiende – Ojos de Brujo
De ‘wereldplaat’ van 2006. - Postcards from Italy – Beirut
Arty-farty knutselwerk. Heel album is te veel van het goede (waar hebben we dat meer gehoord in 2006?). - The job Mr. Kurtz done – My Latest Novel
De Schotse hooglanden bij u in de huiskamer geserveerd. En doe er ook maar een dubbele whisky bij. - Bang Bang You’re Dead – Dirty Pretty Things
Leukste Libertines-erfenis tot nu toe. - Act of the Opposite – Belle & Sebastian
Zwaar tegenvallende cd opent nog wel aardig. - Made Up Love Song #43 – Guillemots
De ‘wat moet ik hier nu mee’-plaat van 2006. Ik weet het nog steeds niet. - Lucifer’s Memory – Comets on Fire
Meest beheerste nummer van een nogal freakerig zootje ongeregeld. Mooi hoor, dit. - Don’t Take My Sunshine Away – Sparklehorse
Mark Linkous blijkt ook cd’s te kunnen maken die niet in jaarlijstjes terechtkomen. Het eerste nummer is wel weer ouderwets goed. - Voodoo Child – Rogue Traders
Ordi-plaat van 2006. Top! - I Write Sins Not Tragedies – Panic! At the Disco
Geweldig nummer van een verder vreselijke band. - When You Wasn’t Famous – The Streets
Songtekst van het jaar: “When you’re a famous boy / It gets pretty easy to get girls / It’s all so easy you get a bit spoilt / So when you try to pull a girl / Who is also famous too / It feels just like when you wasn’t famous”. - America – Razorlight
Ik kan het intro spelen! Ik kan het intro spelen! Ik kan het intro spelen! Niet foutloos, maar toch. - Fear Made the World Go Round – The Dears
Maakten hét album van 2004. Mooiste nummer van dé tegenvaller van 2006. - Black Sweat – Prince
Even wat mosterd terughalen bij de Neptunes. - Meds – Placebo
Heb de hoop opgegeven dat ze ooit nog eens de ultieme plaat gaan maken. In een hotelkamer tijdens het tandenpoetsen ontdekte ik op de Franse radio dat dit nummer toch wel goed is. - Young Folks – Peter Bjorn and John
Leuk novelty-hitje. Kan de naam van het trio maar niet onthouden, want, eh, Abba was toch een viertal? - Brithis Mode – Goose
De Belgen doen weer een beetje mee en voor de verandering eens niet te moeilijk. - Chelsea Dagger – The Fratellis
T-Rex was ooit übercool. - Could We – Cat Power
Dit jaar deze artieste pas ontdekt. Op een na beste soulplaat van het jaar. - Strange Form of Life – Bonnie ‘Prince’ Billy
De meezingmevrouw gaat me zo’n heel album lang nogal op de zenuwen werken. Bevat wel weer juweeltjes. - Oceans – Johan
Ambachtelijke Hollandsche degelijkheid. Niks mis mee, behalve dát dan. - The Boom Boom Bap – Scritti Politti
Néééééé, denk je de eerste halve minuut. En toch, en toch … - The Funeral – Band of Horses
Mooi nummer dat ik over 5 jaar nog steeds niet kan neuriën denk ik. - I Don’t Feel Like Dancing – Scissor Sisters
Een tweede album leek wat overdone, maar dit blijft toch wel heel leuk en lang hangen bovendien. - Tell Me Baby – Red Hot Chili Peppers
Ik kan het intro spelen! Gaat Stadium Arcadium de geschiedenis in als de Sky Radio-plaat van de Peppers, of wordt het nog gezapiger? - Nobody Move, Nobody Get Hurt – We Are Scientists
Ook zo’n bandje. Goed nummer. - I Defy – Joan As Police Woman
Leukste artiestennaam van 2006. - Cowbell – Tapes ’n Tapes
Niet de leukste artiestennaam van 2006. Ik wil Pavement terug, denk ik als ik dit hoor. - Careful – Hot Chip
En dat is 50.
Meta-stukjes: u haat ze, net als ik, ik weet het
december 6, 2006 bij 5:20 pm (egotrip)
Ik heb u (ja, u) aardig verwaarloosd de afgelopen dagen weken maanden. Een verantwoording ben ik u niet verschuldigd, excuses wel. Al weet ik dat u voor excuses niets koopt. En als er iets is waar u in de dure decembermaand behoefte aan hebt, is het wel aan iets waar u iets voor koopt. Nu, dan moet u niet bij mij zijn. Als er iets is waar uw scribent in december behoefte aan heeft, is het een podium om zijn mening over het bijna afgelopen jaar te ventileren. Wat vond uw scribent bijvoorbeeld de mooiste liedjes van 2006? Waar keek hij naar op tv? Las hij misschien zelfs een boek? U kunt niet wachten om het te lezen en ik kan niet wachten om het u mede te delen. Hebben we daar een deal? Het lijkt erop dat u dit stukje internet de komende maanden weken dagen maar beter even in de gaten kunt houden.
UW SCRIBENT 