Meta-stukjes: u haat ze, net als ik, ik weet het

Ik heb u (ja, u) aardig verwaarloosd de afgelopen dagen weken maanden. Een verantwoording ben ik u niet verschuldigd, excuses wel. Al weet ik dat u voor excuses niets koopt. En als er iets is waar u in de dure decembermaand behoefte aan hebt, is het wel aan iets waar u iets voor koopt. Nu, dan moet u niet bij mij zijn. Als er iets is waar uw scribent in december behoefte aan heeft, is het een podium om zijn mening over het bijna afgelopen jaar te ventileren. Wat vond uw scribent bijvoorbeeld de mooiste liedjes van 2006? Waar keek hij naar op tv? Las hij misschien zelfs een boek? U kunt niet wachten om het te lezen en ik kan niet wachten om het u mede te delen. Hebben we daar een deal? Het lijkt erop dat u dit stukje internet de komende maanden weken dagen maar beter even in de gaten kunt houden.

Het Hilversumse dobbelspel

Hoe zit dat bij u? Hebt u al een eigen net? Nee, ik hoef niet te weten of u graag visjes vangt, en het zal mij ook worst wezen of u uw zelf in elkaar geprutste filmpjes op Googles YouTube kwakt. Wat ik bedoel: is er al een van de drie publieke tv-zenders waar u zich thuis voelt? Dat is namelijk wel de bedoeling sinds de nieuwe netprofilering een feit is. Ik zelf heb me nog nooit zo’n slag in de rondte gezapt als de laatste anderhalve maand. En nee, ondanks dat ik in het bezit ben van zo’n opgedrongen digitale kijkdoos, ziet u mij zelden genieten van een van de commerciëlen, of van Sailing Channel of een van de andere zeventig zenders die ik kan ontvangen (MTV 2 kan ik dan weer wel waarderen en laten ze nu net die zender uit het pakket gooien).

Het knopje met de 3 op mijn afstandsbediening is bijna versleten, maar 1 en 2 zijn met een aardige inhaalrace bezig. Vooral in de late avond is het lastig. Iedereen die graag NOVA ziet, vindt Pauw en Witteman ook wel toffe gasten, dus programmeer je ze netjes achter elkaar op één net, zou iedereen met enig verstand redeneren. Nee, zeggen ze bij de door u betaalde publieke omroep, we doen het anders. Ieder net heeft zijn eigen profiel en daar moeten de programmamakers die toevallig op dat net geprogrammeerd staan zich aan houden. En wie mag er dan op welk net een programma maken? Wel, dat was een vraag die tot zulke eindeloze discussies leidde dat er voor een even gemakkelijke als creatieve oplossing werd gekozen, niet voor discussie vatbaar. Iedereen die voor de publieken een programma ging maken, mocht een keer dobbelen. Gooide je een 1 of een 2, dan mocht je op de familiezender Nederland 1 (voorheen Nederland A). Een 3 of een 4 zorgde dat je automatisch op het verdiepende Nederland 2 (B) terechtkwam. Wie een 5 of een 6 gooide, moest noodgedwongen vernieuwende programma’s gaan maken op Nederland 3 (C). Er waren voldoende programma’s en de dobbelsteen was eerlijk genoeg om een gelijke verdeling tussen de drie netten tot stand te brengen, snapt u?

En dus moeten Pauw en Witteman (Paul mocht dobbelen, omdat hij de oudste was en het werd een 1) per se popi-tv maken, terwijl ze eigenlijk mensen uit de politiek, kunst of wetenschap zouden willen interviewen. En nu moet Lingo sneuvelen. Niet omdat de vijfletterwoorden op zijn, niet omdat het slecht wordt bekeken (menig mediamagnaat zou een moord doen voor een miljoen kijkers), maar omdat het de verkéérde kijkers bereikt. Oude mannen en vrouwen zonder profiel. Lucille Werner had dus net zo goed niet hoeven dobbelen, maar ja, ze wilde zo graag. Een alternatief is dat het programma wordt aangepast, bijvoorbeeld met vet coole sms-acties. Strak plan: de oorspronkelijke kijkers wegjagen en geen nieuwe aantrekken vanwege het oubollige imago van het programma. Het lijkt erop dat het dobbelspel vooral verliezers kent.

Uw scribent post een brief

Aangezien ik na twee dagen nog altijd in grote onzekerheid verkeerde of het mailtje wel was aangekomen, besloot ik het maar even uit te draaien en in een envelop te doen. Ik was me ervan bewust dat de brief pas dinsdag aan zou komen, maar dat kon er ook nog wel bij. Op maandag komt er immers nooit post, al deden de posterijen laatst een bericht uitgaan waarin werd gesuggereerd dat dat nog wel zo was. De PTT, zoals dat in huize-uw-scribent nog altijd heet, zou overwégen de postmaandag af te schaffen, terwijl iedereen weet dat die sinds 1980 al niet meer bestaat. Nieuwsflits: ABBA overweegt uit elkaar te gaan, Alexander Pechtold denkt niet dat hij in de race is voor het premierschap, Bin Laden blijkt geen vriendjes met Saddam te zijn, zoiets.

Groot was de verbazing toen ik een fonkelnieuwe brievenbus aantrof. ’s Lands eerste exemplaar was nog maar een paar maanden geleden met veel gedoe ergens neergeplant en omdat alles in mijn woonplaats gewoonlijk vijf jaar later gebeurt dan in de rest van Nederland, had ik gehoopt nog wel tot 2011 tegen die mooie rode brievenbus aan te mogen kijken. Gelukkig blijkt er niet zo veel veranderd. Het niet onaardige “Lichting X is geschied” (bij X een cijfer van 1 t/m 5 in te vullen) is dan wel vervangen door meer prozaïsche tekst, gelukkig denkt de oranje PTT net als de rode dat wij van rechts naar links lezen. Aan de linkerkant bevindt zich daarom nog altijd keurig de Overige postcodes-gleuf (“ovérige postcodes”, zei mijn vroegere buurvrouw altijd, waardoor ik steeds aan haar moet denken als ik een uitgedraaid e-mailtje post). Waarom er niet sedoctsop egirevO staat? Vraag het mij niet. De rechtergleuf is dan zoals gebruikelijk bestemd voor postcodes tussen Y en Z (weet u uit uw hoofd waar in uw situatie Y en Z voor staan, en kijkt u het ook nooit na, ook niet als u twijfelt of uw brief wel binnen het Y-Z-gebiied moet worden bezorgd?). Kortom, heel schokkend is het allemaal niet. Alleen kunt u maar beter al uw post voor de komende tijd verzamelen en zo snel mogelijk in de juiste gleuf deponeren. Door al dat mailen gaan de posttarieven namelijk omhoog. Benieuwd wanneer ze de postvrijdag officieus gaan afschaffen.

Uw scribent mailt

Hoi mensen van Kink,

Via de universiteit heb ik sinds een paar dagen dit systeem (e-mail heet het geloof ik). Heb het nog niet veel gebruikt en jullie hebben het waarschijnlijk helemaal niet, maar ik probeer het toch even. Ben namelijk nogal wanhopig. Dan maar het risico dat ik alles voor niets typ.

In het programma Avondland hoorde ik vandaag de nieuwe single van Nirvana (“team spirit” of zoiets). Man, wat zou ik die graag nog een keer willen horen. Willen jullie hem even een beetje behoorlijk aankondigen, dan kan ik hem opnemen! Is hij trouwens al uit? Een vriend van mij heeft hun eerste cd en die vind ik niet zo bijzonder, maar dit nummer kwam meteen de eerste keer keihard bij mij aan. Wat een plaat!! Belooft wel wat voor hun nieuwe cd. Ik denk niet dat hij op Radio 3 te horen zal zijn, dus véél draaien svp!!

Wat dat betreft is het jammer dat je niet even ergens een nieuw nummer kunt opzoeken en het zelf zo vaak draaien als je wilt. Misschien dat het over een jaar of 10-15 zo ver is? Ik neem aan dat de muziekindustrie al wel aan het nadenken is over zo’n soort systeem.

Nog een vraagje dan maar (stel dat jullie toch e-mail blijken te hebben, zou echt kicken zijn). Wat was dat voor muziekje onder jullie filmrubriek? Klonk erg futuristisch, maar wel leuk!

Nou, ik weet niet hoe snel dit aankomt, als het al lukt. Ik heb geen interessante colleges, dus de komende paar dagen kan ik het in de gaten houden.

Groet,
Uw scribent

Boulevard op de muziekzender

“Jaa, mensen, het ís er weer tijd voor. Wie heeft de Telefoon van Toon. Gisteren was hij bij Marjolinda van Sterrenscoop. Aan wie heeft zij hem gegeven? Ha, hij gaat over … Hmm, nog een keer. Het zal toch niet …”
“Heehoooi!”
“Ja! Goedemorgen, met Toon. Eeh even denken hoor. Zeg nog eens wat.”
“Je weet het niet hè?”
“Lastig, weet je wat, ik doe een wilde gok. Is het Miroushka?”
“Nee joh!”
“Ach nee, die had hem vorige week al. Eeh, Angelette?”
“Nee, maar je bent warm.”
“Het is Babbelien hè?! Nou hoor ik het. Hoe je warm zegt.”
“Klopt helemaal.”
“Jaah, een roffel dames en heren! Ik heb gewoon Babbelíen aan de lijn! Voor de luisteraars die de afgelopen weken onder een steen hebben geleefd, Babbelien zit in Sterren zakken door het ijs.”
“Nee, in Sterren op glad ijs.”
Sterren op glad ijs natuurlijk, ik was even in de war met Marjolène.”
“Ja, mijn zus, die zit in Sterren zakken door het ijs.”
“Die was trouwens wel góed bezig zaterdag haha! Hee, Babbelien, hoe is het? Ik hoorde dat het vrijdag nog laat was geworden?”
“Klopt, maar ja, het was wel supergezellig.”
“Hee, misschien een rare vraag, maar vind je het nou niet jammer dat toch de bekendste mensen in Sterren zakken door het ijs zitten?”
“Je bedoelt Pliekje en Klaviera enzo? Ja, die hebben allemaal al een paar keer in een soap gefigureerd. Nou, zo ver ben ik nog niet, maar het is gewoon super.”
“En wat niet is kan nog komen natuurlijk. Hee, je weet wat je te doen staat hè?”
“Ik moet de telefoon doorgeven toch?”
“Ja, maar wel aan iemand die óók een beetje bekend is. En niet aan Wesley-Brian, dat zou al te makkelijk zijn. Je bent toch nog steeds met Wesley-Brian?”
“Ja joh, gaat helemaal super. Maar ik zorg dat hij morgen bij een bekende Nederlander is.”
“Okee dan. Babbelíen dames en heren!!!”

Uw scribent, nu ook voor al uw rekenwerk

Schrijven is zowat het enige wat uw scribent leuk vindt. En ook eigenlijk het enige wat hij een beetje kan. Laat mij bijvoorbeeld een schilderijtje ophangen en je weet zeker dat het scheef komt, en bovendien op z’n kop. Wil je het daarentegen scheef en op z’n kop, dan zul je zien dat ik het juist precies recht hang enzovoort.

Helaas moest er vandaag plotseling gerekend worden. Nu heb ik mijn schrijfmachine al lang geleden ingeruild voor een pc, met daarop niet alleen een tekstverwerker, maar ook zo’n ruitjesprogramma. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was, zwengelde ik vanmorgen het ruitjesprogramma aan. Miljoenen ruitjes schreeuwden om het hardst om gevuld te worden. Met cijfertjes wel te verstaan, want teksten in ruitjes typen, is zoiets als je kat in de magnetron proberen te proppen: als het al lukt, komt er weinig goeds van. Met teksten is het dan een lastig verhaal, met cijfers gaat bijna alles vanzelf. Je typt bijvoorbeeld een 1 in ruitje A1 en in de volgende ruitjes verschijnt automatisch een 2, een 3 en ga zo maar door. En het programma is ook nog eens uitermate behulpzaam.

“Hey, scribent, hulp nodig?” bood het programma mij aan.
“Nee, merci.”, zei ik hardop.
“Zeker weten?”
“Jahaa.”
“Je kunt anders ook gewoon op één knop klikken als je dingen wilt optellen hoor. Ik denk ik zeg het maar even.”

Daar had ik niet van terug. De hele dag waren het programma en ik de beste vrienden. Eén nadeel: het wordt al snel zo gezellig dat je op een gegeven moment van geen ophouden meer weet. Voor je er erg in hebt, zit je in de wizard Hypotheekrenteaftrek, ben je plug-ins voor creatief boekhouden aan het downloaden of heb je een vijfdimensionaal kwarktaartdiagram op je scherm staan. En daar gaat het onherroepelijk mis. Net zoals de tekstverwerker analfabeten plotseling het idee geeft dat ze kunnen schrijven, denk ik nu dat ik de Einstein van mijn tijd ben. Daar komen vast ongelukken van.

Fashionably late

Over het niet-hebben van een weblog, daar hoor je nou nooit eens iemand over. Niet dat uw scribent geen inspanningen heeft gedaan om de publiciteit te halen. Zo trachtte hij zich dit jaar te nomineren voor de Dutch Bloggies in de categorie webloggers die de verleiding om te beginnen wéér hebben kunnen weerstaan. Tevergeefs. Hij schreef ingezonden brieven, met meningen en al, naar de kranten, maar die worden sinds 2005 uitsluitend nog geplaatst wanneer de afzender een weblogadres vermeldt. Hij probeerde de Partij voor Niet-Bloggers (PNB) van de grond te krijgen. Zowel TNS-NIPO als De Hond verzekerden hem echter dat hij op nul kamerzetels zou blijven steken zolang hij niet in zee zou gaan met minstens acht andere nieuwe splinterpartijen. Een van de peilers lichtte toe: “Vergelijk een anti-wereldvrede-partij, of een lijst tegen ademende mensen. Voor dat soort one-issue-partijen zie ik in deze tijdgeest geen potentieel. Het gaat op 22 november tenslotte toch vooral om de strijd tussen Bos en Balkenende”.
Terwijl communicatie met zijn vrienden uitsluitend nog via reageervakken plaatsvond en velen van hen erover dachten er een tweede blogje bij te nemen, zat hij nog altijd zonder.

If you can’t beat them, join them, schoot op een regenachtige zondagmiddag nog net op tijd door zijn hoofd. De juiste oneliner op het juiste moment (wat had hij in deze benarde situatie immers gemoeten met partir c’est mourir un peu, of met doe mij een Toppertje en een Breezer-ananas?). Nil volentibus arduum, dacht hij er volledigheidshalve nog even snel achteraan. En ja hoor, het resultaat van zijn niet aflatende denkwerk en dadendrang ligt nu voor u. Bij wijze van spreken dan. Weddenschappen over hoe lang hij het gaat volhouden? Een miljoenenbusiness, ik zeg het u.

Newer entries »